دست نوشته‌های کودک فهیم

– گربه چهار پا دارد، پیشی هم چهار پا دارد، پس پیشی هم گربه است! – سگ من هم چهار پا دارد – سگ شما هم منطقا گربه است – یک قیاس دیگر؛ گربه میراست، سقراط هم میراست، پس سقراط هم گربه است! چند خط بالا قسمتی از مکالمه ای است که در تئاتر «کرگدن»، بین منطق دان و […]

گمانم این بود که فصح کلام فاخر در ترانه، هوده ایست سست و انتشار مکتوب این سیاق، از آن رو که به خاستگاه نغمه بنا می شود، شنودن را سزاتر است تا خواندن. لیک امروز که به باور ترانه در رسیده و این گونه را کمینه، از حیثِ مخاطب، استوار می پندارم به بایستگی تتبع […]

اوریانا فالاچی نامی نیست که احتمالا نشنیده باشید. این زن نا آرام، خشن و سرشار از احساسات زنانه هم روزنامه نگار است و هم نویسنده. او نیز با استفاده از حقایق، داستان هایی می نویسد که شاید به عینه وجود خارجی نداشته باشد اما بارها و بارها، در طول تاریخ بشریت به شیوه های مختلف، […]

فیلمهای فرانسوی و در مجموع سینمای فرانسه با نوع هالیوودی اش کاملا متفاوت است. سادگی در عین پیچیدگی و ظرافت های فراوان و ارتباط ریزه کاری ها به یکدیگر را شاید بتوان مشخصه اصلی این سینما دانست. از آنجا که شهر پاریس همواره مکانی برای گردهم آمدن هنرمندان مختلف بوده است، سینمای فرانسه نیز از […]

می نویسم تا روایت کنم، خودم را؛ غم ها، شادی ها، روزمرگی ها، دلبستگی ها، ترس ها و امیدهایم را… می نویسم تا روایت کنم، اطرافیانم را؛ کوچک و بزرگ، دور و نزدیک… می نویسم تا بر سرنوشتم حکومت کنم، بسازم آنچه می خواهم و محو سازم هر آنچه بر نمی تابم… می نویسم تا […]

یک مشت دروغ! فیلیمی که گلشیفته فراهانی در آن، بازی کرده! کی باورش میشه که تزریق دو تا آمپول ضد هاری و یه چایی تو استکان کمر باریک باعث بشه یه مامور عالی رتبه CIA عاشق یه دختر عرب – ایرانی با موهایی شبیه آشیانه کلاغ بشه تا حدی که واسه نجات اون خودشو دو […]

سیمین غانم، کنسرت داشت به مهتا گفتم اگر بلیت برای پشت بوم تالار وحدت هم بود، بگیر! بالکن اول، انتهای ترین صندلی؛ حداقل اگر سقوط کنم، مستقیما روی سن می افتم نه روی سر کسی! همه شادند و زیبا، رنگارنگ و آراسته و در انتظار زنی ستودتی نه فقط به خاطر صدای آسمانیش که وقارش […]

از مهر مادری بارها و بارها گفته شده است و هنوز هم نگفته باقیست، مادر عاشقانه به فرزندش مهر می ورزد و بزرگترین خطاهای او نیز خدشه به عشق مادرانه وارد نمی کند… اما مهر پدری ناگفته های بسیار دارد؛ پدر عاقلانه به فرزندش مهر می ورزد و گاهی دلگیر می شود و گاهی سرشار […]

حوصله اینکه امروز تو خونه بمونم رو نداشتم، حوصله ی تنها سینما رفتن رو که دیگه اصلا و ابدا! به ذهنم رسید که یه فتنه چاق کنم، به گروه SAMPAD e Tehran، تو موبایلم SMS زدم که دسته جمعی بریم سینما؛ نتیجه این شد:

میدونم با این پست هم خانوما رو با خودم دشمن میکنم و هم آقایون رو! ولی حس میکنم باید این حرفارو بزنم، قصد ندارم از تعریف فمنیسم، تاریخچه و شاخه هاش بگم؛ اگه علاقه مند باشید با صرف یکی، دو ساعت تمامش رو از اینترنت پیدا می کنید؛ لطفا حوصله کنید و تا آخر این […]

به همین سادگی، فراموش می کنی که زن هستی، جوان و زیبا.. به همین سادگی، نمیبینی که کودکانت هم بازی می خواهند و نه آشپزی ماهر… به همین سادگی، فراموش می کنی که پسرکت مادری امروزی و شیک می خواهد با روسری قرمز.. به همین سادگی، سنگ صبور همه می شوی… به همین سادگی، خودت […]

چند روزی اسیر  کتاب «دل فولاد» اثر منیرو روانی پور بودم. اینکه او متولد ۱۳۳۳، بوشهری، نویسنده سبک رئالیسم، سورئالیسم و رئالیسم جادویی است، شخصیت زنان در کتاب هایش برجسته هستند، قهرمان هایش را در رمان هایش تکرار می کند، بیشتر داستان‌های وی در جنوب ایران می‌گذرد و فضای آن برآمده از طبیعت و مردم […]

سرنوشت: این یادداشت، سالها قبل نوشته شده و اینجانب دیگر هیچ علاقه ای به سینمای ابراهیم حاتمی کیا و شخص ایشان ندارم! مدتی بود که «شهروند امروز» نخوانده بودم؛ پروژه کذایی قبل ازعید و تعطیلات نوروزی، به کلی از یادم برده بود که یکشنبه صبح ها باید سراغش را بگیرم، تصویرِ شرقیِ غمگینِ ابراهیم حاتمی […]

«تریاک» و «طالبان»، دو واژه ای که با نام افغانستان؛ همسایه دیوار به دیوارمان که روزی جزیی از خاکمان بوده،پیوند خورده است. اما جز این دو واژه از دردها و رنج های مردم این سرزمین غریبِ آشنا چه می دانیم؟ هیچ! «خالد حسینی»، نویسنده‌ای افغان است که کتاب بادبادک باز را به زبان انگلیسی در […]

  «در این چشم انداز بیشتر آدم ها قلابی اند. هر جور شباهت میان آن ها و کسانِ واقعی مایه تاسف کسان واقی باید باشد.» دو جمله بالا به جای مقدمه کتاب «اسرار گنج دره جنی» به قلم «ابراهیم گلستان» آمده است. اعتراف می کنم که قبل از مصاحبه مفصلی که با ابراهم گلستان در […]

بی شک تهران، یکی از بی اصالت ترین شهرهای ایران است. پیشینه آن به آغا محمدخان قاجار برمی گردد که تصمیم گرفت، پایتختش را خودش بسازد و تهران را که در آن زمان تنها چند کوچه باغ بود، بنا نهاد. به همین دلیل اثر تاریخی چندانی در تهران نمی توان برشمرد اما موزه های فراوانی […]