یک سبک نگارش است، باور کنید!
اگر بگویم که در کمال سلامت عقل و در حالیکه اصلا هم نوجوان نیستم، ۴ جلد یعنی حدود ۷۰۰ صفحه به فرمت pdf و از روی مونیتور ظرف تقریبا دو هفته که هفته ای ۴۴ ساعت هم سر کار رفتم یعنی امکان خواندن نبوده، را خواندم چه می گویید!
اضافه کنید که هرگز، pdf خوان نبودم، یک طبقه از کتابخانه ام به طور کامل پر از کتاب های نخوانده ایست که از بهترین های ایران و جهان هستندو کتاب مذکور نه شاهکار ادبی بود و نه اثری قابل توجه اما بی نهایت جذاب که بعضی وقت ها از هیجان دانستن، وسوسه می شدی که چند خط بعدی را زودتر بخوانی تا بتوانی با هیجان کمتر بعضی قسمت هایش را بخوانی و تمام خرافات و افسانه هایی که حتی از سرزمینت نیست را با شوق می پذیری و حتی در جلسه ی خیلی رسمی ِ کاری هم قوانین جادوگری هایش را مرور می کنی…
می دانید، دو هفته است که احترام خیلی بیشتری برای «هری پاتر» خوان ها قائلم و تصمیم گرفته ام تا بیشتر سعی کنم تا در مورد موضوعاتی که تجربه نکرده ام، قضاوت نکنم.
و هنوز شگفت زده ام از قدرت تخیل و ماجرا سازی ِ خانمِ «لیزا جین اسمیت». واقعا جای چنین نویسندگانی و ادبیات سرگم کننده ای که ارزش خواندن داشته باشد – نه رمان های بی سر و تهی که حتی خجات می کشی بگویی که زمانی خوانده ای- در کشورمان خالیست.