کوه پکتو، که با نام‌های بکدو، پکدوسان و چانگبای هم شناخته می‌شود، یکی از برجسته‌ترین نمادهای ملی و فرهنگی کره است. این کوه که در مرز میان کره شمالی و چین واقع شده، با ارتفاع ۲۷۴۴ متر بلندترین نقطه شبه‌جزیره کره و شمال شرقی چین به شمار می‌آید. این کوه باستانی به دلیل نقش مهمی که در اساطیر و تاریخ کره دارد، همواره به عنوان مکانی مقدس در فرهنگ کره‌ای مطرح بوده است. چینی‌ها به آن چانگبای، به معنای «کوه همیشه‌سپید»، می‌گویند.
کره‌ای‌ها این کوه را خاستگاه نیاکان خود می‌دانند. از دوره حکومت «سه پادشاهی» (۵۷ پیش از میلاد) تا دوران سلسله «چوسان»، این کوه همواره به عنوان مرکز مقدس و اسطوره‌ای فرمانروایان کره مطرح بوده است. به همین دلیل، اهمیت کوه پکتو نه تنها به دلیل بلندی و ویژگی‌های جغرافیایی آن، بلکه به خاطر جایگاه معنوی و تاریخی آن در فرهنگ کره‌ای است.
در دوران مدرن، به‌ویژه در کره شمالی، کوه پکتو به بخشی از پروپاگاندای دولتی تبدیل شده است. اگرچه محل تولد واقعی کیم جونگ ایل، پسر بنیانگذار کره شمالی، کیم ایل سونگ، یکی از کمپ‌های چریکی پدرش در سیبری است، اما دولت کره شمالی محل تولد او را کوه پکتو اعلام کرده است تا ارتباطی اسطوره‌ای میان رهبران این کشور و این کوه مقدس برقرار کند.
خاندان کیم نیز به طور مداوم سعی کرده‌اند ریشه‌های خود را به کوه پکتو نسبت دهند و این کوه را نماد قدرت و مشروعیت خود کنند. ادعا شده که کیم ایل سونگ در زمان مبارزات چریکی خود علیه ژاپن از این کوه به عنوان پایگاه استفاده می‌کرده است. حتی امروز نیز گفته می‌شود که کیم جونگ اون، رهبر فعلی کره شمالی، برای اتخاذ تصمیمات سیاسی مهم به کوه پکتو سفر می‌کند.
با وجود این، بسیاری از این ادعاها، به ویژه درباره ارتباط خاندان کیم با این کوه باستانی، فاقد شواهد تاریخی معتبر است و بیشتر جنبه تبلیغاتی و اسطوره‌سازی دارد. کوه پکتو برای کره شمالی نه تنها یک نماد ملی، بلکه ابزاری قدرتمند برای تقویت مشروعیت سیاسی و ایدئولوژیک خاندان حاکم است.
در مورد کره شمالی از اینجا بخوانید
در مورد کره شمالی در پادکست دو میم بشنوید