اخبرا دو تئاتر دیده ام؛ «می سی سی پی نشسته میمیرد» و «ماتروشکا»
«می سی سی پی نشسته میمیرد»
ریتم تندی دارد و مرتب المان های صحنه جابجا میشوند؛ بازی ها بسار خوب است خصوصا «ویشکا آسایش» و «بابک حمیدیان»
اما به نظر من داستان، ملغمه ای بی سر و ته است، بعد از آن همه جابجایی و بازی های سخت به خودم گفتم: «خوب که چی؟»
«ماتروشکا»
اما ماتروشکا
اما ماتروشکا
یک میز و یک صندلی و یک بازیگر
که اگر «پارسا پیروزفر» باشد، بیشتر از بیست نقش از هشت داستان کوتاه «آنتوان چخوف» را در کنار هم بازی میکند
عالی هم بازی میکند
صحنه خاکسپاری زن جوان، اوج باز پارسا در این تئاتر است
و مثل همیشه تکرار میکنم که تئاتر بد وجود ندارد؛ بعضی ها بهتر و بعضی ها خیلی بهتر و عده کمی خیلی خیلی خیلی بهترند.