گلشیفته فراهانی زمانی که که یک هنرپیشه ی ایرانی بود، هیچ گاه قوانین بازی در ایران را زیرپا نگذاشت. حتی زمانی که در فیلم هالیوودی بازی کرد، انقدر همه چیز را رعایت کرده بود که باور نکردیم که نقش لئوناردو دی کاپریو، شاهزاده ی نوجوانیمان، عاشق کاراکتری شود که گلشیفته بازی میکرد
گلشیفته امروز یک هنرپیشه ی فرانسوی ایرانی تبار است. کشوری که در آن تعریف از همه ی الفاظی که عده ای با آنها می نامندش با همه ی اروپا و امریکا متفاوت است. چه رسد به معیار های ایرانی هرچند طیفش به قدری وسیع است که طرفدار هر ایده و مسلکی در دنیا در آن یافت می شود.
فرانسه کشوری است که فرانسوا اولاند، رییس جمهورش در پاسخ سوال خبرنگاری که از خیانتش به شریک زندگی اش پرسیده بود پاسخ داد که زندگی شخصی ام به شما ربطی ندارد. جوابش برای فرانسوی ها قانع کننده بود و او همچنان در مسند قدرت است. پاسخی که بیل کلینتون هرگز نتوانست در ماجرای مونیکا لوینسکی به مردم امریکا بدهد و به جای آن از همه عذرخواهی کرد.
گلشیفته دیگر یک هنرپیشه ی ایرانی نیست که با ترازوی ایرانی مان قضاوتش کنیم؛ کسی آیا ژولیوت بینوش فرانسوی، مونیکا بلوچی ایتالیایی، آنجلینا جولی امریکایی یا نیکل کیدمن استرالیایی را قضاوت می کند؟
اصلا چرا باید قضاوت کنیم؟
این قضاوت تنها پروردگار را میخنداند که لکه ای بی رنگ از جهان بی انتهای هستی، این چنین با اطمینان و بی هیچ شکی حکم دهد….