آنچه برای ما تاریخ است، برای «حسن کامشاد»، خاطره است!
«کامشاد» قسمتی از این خاطرات را در کتاب «حدیث نفس»، گردآوری کرده است و در آن فعالیت های حزب توده، اداره ای که مدیرش بوده و اساسا خودش را به سخره گرفته است، توانایی ریشخند کرد خویشتن، شجاعتیست که هر کسی ندارد.
«حسن کامشاد»، متولد ۱۳۰۴، اصفهان، مترجم و پژوهشگر فارسی ست. وی حوادث تاریخی و تاریخ سازان بسیاری زیادی را به چشم دیده است؛ بعضی از خاطراتش بسیار خنده دار است خصوصا قسمتی که مربوط به کالج (دبیرستان) البرز است و قسمت هایی نیز خنده ی تلخ دارد؛ صفحاتی که در مورد فعالیت حزب توده نگاشته است.
بنابر آنچه «کامشاد» نوشته، دو نفر مسیر زندگی اش را تغییر داده اند؛ «شاهرخ مسکوب» که دوست دیرینه اش بوده از نوجوانی و راهنماییش کرده به خواندن کتاب هایی که ارزش خواندن دارند و همکارش «ابراهیم گلستان»، که به کالج کمبریج معرفی اش کرده برای تدریس و ادامه تحصیل.
متن کتاب، سبک خاصی دارد؛ نه کاملا خاطرات است و نه با قواعد زندگی نامه نویسی جور در می آید، اما شیرین و دلچسب است و شما را با روی ِ طناز (منظور، طنز نگار است) یک مترجم و پژوهشگر، آشنا می کند.
یادداشت «مسعود بهنود» و «سیروس علیزاده» در باره کتاب «حدیث نفس»
سلام دوست عزیز
مطالبت رو خوندم و خیلی خوشم اومد! با اجازه ات لینکت کردم!
خوشحال میشم که بهم سر بزنی!
با سلام
نام وبلاگ شما مرا یاد چلچراغ سال ۸۱ می اندازد
آخرین سال دانشجویی من
امیرمهدی ژوله نامی چه حالی به حول ملت می داد در ستونی از مجله به این نام
یادش به خیر
من هر چه در وبلاگتان گشتم دلیل این انتخاب را ندیدم
سلام دوست عزیز
ممنون از دقت نظر
نامگذاری وبلاگم تنها یک دلیل داره اونم علاقه ی زیاد به مطلب دستنوشته های کودک فهیم امیر مهدی ژوله است. البته این دزدی رو هم به اطلاع خودش رسوندم و گفتش که ایرادی نداره.
🙂
سلام. از مطالبتون بر داشتم ولی رفرنس دادم به سایتتون، اشکال نداره؟
یا ذکر منیع مشکلی نیست
توی جستجو بلاگتونو دیدم.صفحه تونو بوک مارک کردم هر وقت تهران خواستم برم آدرسها را ببرم.هنوز هم آدرس محلهای خرید تهران معتبره؟ راستی
اورزانسی آدرس خیاط یزدی را میخواهم.اگر امکانش هست لطفا زودتر برام میل کننین.ممنون
ممنون، حتما….