پاپاراتزی واژه ای ایتالیایی ست و معنای پشه ی سمج و مزاحم میدهد. این واژه در یکی از فیلم های 《فدریکو فلینی》به نام 《لا دولچه ویتا》معنای تازه ای گرفت؛ عکاسانی که از افراد مشهور برای فروش به مجلات عکس تهیه می کنند.
این پست اما نه درباره ی پشه است و نه عکس و عکاسی!
درباره ی دو رستوران است به این نام یکی در اربیل عراق و یکی در تهران
رستوران ایتالیایی پاپاراتزی در اربیل، عراق
در شهرک دریم لند است. سعی کرده رستوران لوکسی باشد اما در دیوارش را با عکس های آدم های مشهوری که ربطی به هم ندارند پر کرده و در کنار منوی ایتالیایی قلیان هم دارد!
خلاصه ملغمه ای هست…
غذایش خوب است اما نه عالی. کلاس قیمتش هم نسبتا لوکس است. کودک فهیم هر دو باری که رفته است، پشیمان نشده؛ پاستای چهار پنیر پیشنهاد می شود
رستوران پاپاراتزی تهران
همه سعیش را کرده که متفاوت باشد؛ لوسترهای ساخته شده از بطری یا قاشق و چنگال و شیپور، بلندگوهایی که چراغند، مبلهایش اما خیلی راحتند. با همه ی این دک و پز دستمال سفره هایش کاغذیست!
دکورش بیشتر شبیه هنر مدرن فرانسویست. منوی غذایش هم ایتالیایی ست و هم فرانسوی؛ هم استیک دارد و هم پیتزا و پاستا هرچند رستوران اسم ایتالیایی را همراه خودش یدک میکشد
کیفیت پیتزا و سوپ و سالاد و پاستا کاملا معمولی و حجم پاستا خیلی کم بود
دسر اما افتضاح بود! فاجعه در بشقاب؛ بی مزه و بدتر از اون بسیار کهنه و مانده!
در مجموع شاید به درد یک بار رفتن و دیدن اینکه چه خبر است بخورد، شاید هم نخورد!