بالاخره چشممون به جمال شهر موش ها پس از سه بار تلاش مذبوحانه روشن شد، البته با بیست دقیق تاخیر
راستش اصلا و ابدا شبیه چیزی که انتظار داشتم نبود
آخه من دهه شصتی اونم از اصیل ترین نوعش مدرسه ی مختلط به عمرم دیده بودم که بفهمم نارنجی میتونه دختر باشه تازه اونم بدون مقنعه بره مدرسه وقتی که جرات نداشم جورابی که بالای مچش تور داشت رو تو دبستان بپوشم!!!
موقع دیدن فیلم احساس کردم دوباره ده سالم شده و مامانم مهتا و من رو برده سینما دانش آموز
البته حال و هوای فیلم هیچ شباهتی به هیچ کودوم از خاطرات بچگی من نداشت
موش های شیک و پیک و مدرسه شون که شبیه مدرسه های غربی بود با اون فرم های مدرسه و گروه موسیقی و نه سرود با پیانو و گیتار و خانوم معلم موسیقی با گیسوی پریشون فرفری
فیلم مناسب بچه های دهه ی هشتاده نه دهه شصتی ها اونم از نوع اصیلش مثل کودک فهیم!