سفر با قطار برای من معمولا همراه است با دیدن چندین آشنا یا پیدا کردن چند دوست جدید

متاسفانه دوستی های قطاری به همان چند ساعت همسفر بودن ختم می شود

اما تصمیم دارم دوستی ام را با دوستی که این بار یافته ام، ادامه دهم

اسمش نیره است و از اهالی ترکیه

چند سالی در ترکیه وکیل بوده و بعد در آلمان دکتری حقوق بین الملل گرفته و هنوز همانجا مشغول پژوهش است

یک سالی برای فرصت مطالعاتی آمده است ایران

آلمانی و انگلیسی را که معلوم است که می داند

عربی هم بلد است اما نه به خوبی فارسی

می گوید که فارسی را خودش یاد گرفته و به نظرش با آلمانی ریشه ی مشترک دارد

نیره، سینمای ایران را به خوبی می شناخت، همه ی فیلم های اصغر فرهادی را دیده بود و شیفته ی سینمای ایران بود

شعر مدرن فارسی را هم دوست داشت و حسرت این را داشت که فارسی اش آنقدر خوب نیست که از اشعار استاد شفیعی کدکنی سر در بیاورد

شما بودید همچین دوستی را از دست می دادید آن هم در شرایطی که قصد ادامه دادن حقوق را دقیقا در همین گرایش دارید؟