می دانید ما در شهرمان رقص و موسیقی و لباس محلی نداریم البته تا آنجا که من می دانم و اینکه زرتشتیان یزد که از قدیمی ترین ساکنان این شهرند از این جمله مستثنی هستند، زبان خاص خود (زبانی که نزدیک به زبان مردم ایران باستان است و تنها یک لهجه ی خاص نیست) را دارند و لباس سنتی مخصوص؛ رقص و آوازش را نمی دانم تا آنجا که می دانم سرودهای مذهبی خاص خود را دارند.
فرهنگ بومی مردم یزد شامل گویش، عبارات و اصطلاحات محلی، معماری خاص، غذا و شیرینی و فهرست نانوشته و بی پایانی از رسم و رسومات می شود. بسیاری از این موارد ناشی از جبر جغرافیا و کویر نشینی ست و خیلی های دیگر ریشه های آیینی دارند.
فرهنگ های بومی در ایران کم نیستند. به همان اندازه که تنوع جغرافیایی و آب و هوایی در این سرزمین داریم، تنوع فرهنگ بومی هم به چشم می خورد. لباس و لهجه ی محلی نسل به نسل کمتر به چشم و گوش می آید اما موسیقی و تصنیف های محلی تا همیشه گویای فرهنگ آن منطقه خواهد بود به شرطی که پاس داشته شود.
گروه موسیقی «رستاک»، هم و غم خود را پاسداشت این میراث گذاشته است. کارشان ستودنیست و موسقیشان دل انگیز.
اگر مثل من که تازه پریروز اسمشان را شنیدم، برایتان بیگانه اند، سری به وب سایتشان بزنید. چند نمونه از موسقیشان را هم مجانی در اختیارتان می گذارند () تا سرمست شوید.